Εγω την ειχα δει και χωρις ψηλα τακουνια κι ετσι μπορουσα να εκτιμησω τον αντικατοπτρισμο που την εκρυβε. Αλλα περα απ' αυτο, ο υπολογισμος που κατειχε αυτο το πλασμα πυκνωνε τον αερα γυρω της με αμηχανια και ανεξηγητη για τον ανυποψιαστο βαρεμαρα.

Οταν την ειδα  με τον Ελληνα αγκαζε στο εμπορικο φανταστηκα τη κλασσικη διαδρομη.

Ενα χρυσαφικο οχι ιδιαιτερα μεγαλης αξιας - μη μας πουνε ντε και μαλακες, ενα στεκι βεριγουελνταν ή μια μακαροναδα και μετα ξενοδοχειο.

Μετα ο Ελληνας θα καπνιζε μπροστα στο παραθυρο για ωρες, ενω αυτη θα κοιμοταν διπλωνοντας το κορμι της σα μπαλα μην εχοντας τη προστασια των ψηλων τακουνιων της. Και το κομπιουτερακι που'κρυβε στο κεφαλακι της τριπαρισμενο.

Ελα ομως που ετσι που ηρθαν και καθισαν διπλα μου μπορουσα ν΄ακουω τις κουβεντες τους ακομα κι αν δεν το ηθελα, πραγμα που δεν ισχυε στη περιπτωση μου.

Ο δικος μας της μιλαγε για καραβια, τι δυνατο σκαρι που ηταν ο Αδαμας, τι καλοταξιδος ο Παντοκρατορας και τι σκυλοπνιχτης ο Νικολας.

Εμενα ομως, που η πιστη στη γραφικοτητα των ναυτικων με ειχε εγκαταλειψει προ πολλου απο τοτε κιολας που ειχα δει κεινο τον πρωτο στη Γιοκοχαμα να κυνηγαει τη Φιλιπινεζα μες στο μπαρ με το πουτσο στο χερι καθως και αλλες λεβεντιες και σπασιματα, οι κουβεντες αυτες αλλα μου ελεγαν.

Μιλαμε γι αυτα για να μη μιλησουμε γι αλλα.

Τα αλλα 'ντ άλλων  ειναι η καλυτερη διεξοδος απο το θυμηση της μιας γυναικας και το βαρος της απιστιας. Με λιγη καπηλεία απο σκεψεις ασχετες και δανεικα μεγαλεια ηταν οτι πρεπει για να βαλουμε λιγο χρυσοσκονη στο ναυαγιο που ηδη βιωνοταν εσωτερικα. Δυο υπολογιστες απεναντι ο ενας στον αλλο. Ο καθενας για τους λογους του, που απο μια αλλη γωνια λιγο παραξενη, εμοιαζαν κιολας. Χωριζαν κι ανετεμναν ζητωντας μονο να γλυτωσουν προσωρινα, να βγαλουν αυτη τη νυχτα. Οπως οπως.

Ανθρωπινο. Πολυ ανθρωπινο. Θεμιτο κι αθεμιτο μπερδευονταν κι ελισσονταν μεταξυ του λαθους  και της αναγκης.

Οχι τυψεις δικε μου, τουλαχιστον οχι σε μενα.

Στα ματια μου εισαι ηδη μπροστα σ' ενα παραθυρο οπου θα καπνιζεις ολη τη νυχτα παραφορα απελπισμενος.

Που και που θα γυριζεις να κοιτας ενα κορμι σα μπαλα και θα σκεφτεσαι ποσο διαφορετικο ειναι χωρις τα ψηλα τακουνια, ποσο πιο γνωριμο, ποσο πιο μακρια μεσα στην αληθεια του.