Κατοίκησα μια χώρα που'βγαινε από την άλλη, την πραγματική,

όπως τ'όνειρο από τα γεγονότα της ζωής μου.

Την είπα κι αυτήν Ελλάδα και τη χάραξα πάνω στο χέρι μου να τήνε βλέπω.

Τόσο λίγη έμοιαζε, τόσο άπιαστη.

Ποια ειναι η χωρα σου;

Χωρα ειναι το μερος που καταναλωνεις η΄η σκεψη που σε καταναλωνει;

Χωρα ειναι η γλωσσα που φτυνεις βρισιες και παραπονα

η΄οι λεξεις που καινε το μυαλο σου;

Χωρα ειναι ενα μερος που περιμενεις να πεσει η τιμη του για ν'αγορασεις

η' το πατρικο σου που ρημαζει με τη μουρια στην αυλη που γρατζουναγες τα ποδια σου;

Χωρα ειναι ο γειτονας σου που αδιαφορεις και σου το επιστρεφει

η΄οσοι διαβασαν ποτε το μικρο ναυτιλο

Η χωρα σου ειναι η εξορια σου,

δεν υπαρχει πλεον η χωρα σου,

μονο αυτο που χαραξες πανω στο χερι σου τοτε υπαρχει,

και ποτε δε θα μπορεσεις να του ξεφυγεις,

οσους ισημερινους και ν' ανακατεψεις.

Το link της ημέρας: H ερωμενη μεγαλουπολη