Η κουραση με τραβαει απο το μανικι, που θα πας μαλάκα αργα η' γρηγορα θα γινεις δικος μου παλι, μου λεει καθως ενα τραγουδι στο Best FM καταφερε για λιγο να με ανεβασει.

Και τι ξερεις εσυ μωρη; τσαμπουκαλευομαι μπας και της γλυτωσω.

Εγω ρε; Στα χερια μου μεγαλωσαν και πονεσαν και ματωσαν αντρες μ' ολοκαθαρη ματια ...

Το βουλωνω.

 

Γιατι να μην ειναι εθιστικο το πρασινο τσαι, τα χαπια λεκιθινης, το πλυσιμο του αυτοκινητου, το μποουλινγκ στη τελικη ρε αδερφε;

Το φεγγαρι καθρεφτιζεται μεσα στη λιμνουλα του γκολφ.
Eχω πεντεξι λεπτα ν' απολαυσω το συντομο ταξιδι του στα λιγα μετρα της διαμετρου της.
Αυτο δεν το ξερει.

 

Και μη πιστευετε αυτους τους ξενερωτους που σας λενε οτι ειναι ωραιες οι λιμπελουλες. Κατι μεγαλα κουνουπια ειναι.