Σημερα ειναι η "Mερα της Βαλιτσας".

Αυτο θα πει οτι σημερα αγοραζω τη βαλιτσα που θα με ακολουθησει στο ταξιδι του γυρισμου.

Θα την αγορασω και μετα θα την παω για ενα καφε. Να με συνηθισει. Και να τη δουν ολοι.

Θα δεχτει προσωπικα μου πραγματα, τα περισσοτερα δωρα αγαπης που πρεπει να τα κραταει ζεστα εκει ψηλα στα 30,000 ποδια και στους -40 βαθμους.

Βεβαια θα ηθελα να ειναι μια κοκκινη, κατακοκκινη τωρα στην επιστροφη στην Ελλαδα και να μπορω να την αλλαξω με μια γκριζα οταν ξαναγυρισω εδω.

Σαν τα πανια του Θησεα...

Θα την αφησω ολη την εβδομαδα ανοιχτη.

Καθε λιγο θα βαζω και κατι μεσα της και θ'αφησω την εικονα του να διαχεεται στο δωματιο.

Ειναι η προπαρασκευη αυτη.

Ειναι η καθαρση.

Καθε δωρο που θ'αγοραζω και θα το βαζω μεσα θα με φερνει και πιο κοντα στη πατριδα και την οικογενεια.

Συγχρονως ενα μικρο κομματακι λυπης θα ξεκολλαει απο πανω μου και θα πεφτει κατω.

Στο αεροδρομιο πρεπει να ειμαι χαμογελαστος.

Κανενας να μην καταλαβει.

Πρεπει να τα εξηγησω αυτα στη βαλιτσα μου.

Ελπιζω να δειξει χαρακτηρα.