Radio Nowhere

Αυτη η πτωση μου εκανε καλο.
Σ' αυτες του Φεβρουαριου και του Ιουλιου-Αυγουστου τα ειχα παει αρκετα καλα.
Ημουνα καβαλα στ'αλογο.
Διαφοροι μηκυτες αλαζονειας αναπτυσσονταν σε σκοτεινα εργαστηρια μεσα μου.
Διαβαζα συνεχως και μονο οικονομικες αναλυσεις, ο Χαρουκι Μουρακαμι και ο Ιαν Μακ Γιουαν σκονιζονταν στα ραφια, το ποδηλατακι μου σιγοσκουριαζε στην εισοδο της πολυκατοικιας και ψιλοεγραψα και κατι φιλαρακια εδω που χασανε το χαβαλε μας και το ριξανε στα μασατζιδικα για διεξοδο.
Με λιγα λογια αυτη η "επιτυχια" εκανε κακο σε ολους μας.
Και ηρθε αυτη η η υπεροχη σφαλιαρα του Νοεμβριου.
Βεβαια τις πρωτες μερες τις περασα μεσα σ'ενα ψιλοπανικο.
Να μπαινω στο forum για να διαμαρτυρηθω, να καθομαι ως αργα ψαχνοντας την ειδησεογραφια και τα φιλαρακια να βουλιαζουν σιγα σιγα ολο και πιο πολυ στη τρυφηλοτητα των μασατζιδικων ...
Αγορασα και καποιο αερα που με πηρε και με σηκωσε.
Πολλα μπωφορ!
Α, τι καλα που με προσγειωσε ομως εν τοπω χλοερο, εν τοπω αναψυξεως.
Ηρθε η ευλογημενη μερα που το πηρα αποφαση.
Φαινοταν να ειναι μια κανονικη μερα σαν ολες τις προηγουμενες μεσα στη γκρινια και μεσα στο πανικο.
Κατι ειχε αλλαξει ομως.
Αφησα το μονιτορ δυο ωρες πριν τη ληξη της συνεδριασης!
Yes!
Καβαλησα το ποδηλατο και πηγα στη παραλια.
Καθισα στην αμμο και χαζευα τους Κινεζους και τα Κινεζακια.
Ενα τους με κοιταζε οπως ο Τσακ Νορρις οταν του εκαναν ερωτηση που ειχε πανω απο τεσσερις λεξεις.
Του'βγαλα τη γλωσσα και ετρεξε κλαψουριζοντας στη μανα του.
Καταλαβα οτι αυτο ηταν το σημαδι που περιμενα!
Τιποτα δε θα ηταν πια οπως πριν!
Πηρα τα φιλαρακια τηλεφωνο και πηγαμε στο Κορεατικο, ψησαμε κοψιδια, ηπιαμε ενα σακε της συμφορας και τα πληρωσα ολα εγω.
Τραγουδησαμε Τερζη, Τερλεγκα και Τερπινιαδη, ειπαμε του κοσμου τις χοντραδες και λυθηκαμε στο γελιο.
Ξαναπιασα το "Νορβηγικο Δασος" και εδωσα αλλη αξια στο blog μεσα μου.

Η μαγικη σκεψη οτι αν ειχα κρατησει τη ΜΕΤΚΑ που ειχα παρει στα 4 και πουλησα στα 6, τωρα θα ειχα πολλα περισσοτερα απο αυτα που εχω μετα τα δυο αυτα χρονια μεσα στην αγωνια και τη μανια για το παραπανω κερδος.

Τα εχω, δεν τα πουλησα.
Αλλα αυτα τραβανε τωρα το δρομο τους και γω το δικο μου.