Ο Έγκελς ελεγε οτι η ποσοτητα αλλαζει την ποιοτητα.

Και δεν υπαρχει κατι το οξυμωρο σε αυτο.

Ειναι μια δικαιη τιμωρια και μια αμυνα της φυσης για ν' αντισταθει στο κανιβαλισμο της συσωρευσης και του υπερβολικου.

Η μονη αμυνα των συσωρευτων ειναι να μη γνωριζουν τι κανουν και τι χανουν. Η τιμωρια δηλαδη ειναι η οριστικη εξορια απο το βασιλειο της ποιοτητας.

Υπαρχει ομως μια χρυση τομη, οπως σε ολα αλλωστε.

Να εχεις τοσα οσα χρειαζονται για να σου αποκαλυπτουν παρα να σου καλυπτουν.

Τοσα οσα θα σε κανουν να ξεχνας την αναγκη καποιου ξεπουληματος. Και υπαρχουν διαφορων ειδων τετοια.

Βεβαια το πιο υπουλο απ' ολα ειναι να ξεπουληθεις στο χρημα για να μη ξεπουληθεις στους αλλους για το χρημα.

Και ποτε δεν θα ξερεις τι εχεις κανει.

Μπορει και να συγχαιρεις τον εαυτο σου για την επιτυχια σου.

Αλλο αν εχεις ηδη αρχισει να μιλας μονος σου.

Αυτο ομως εχουν οι πολλοι υπολογισμοι.

Βεβαια συγχωρειται και αυτο.

Εδω ο Θεος λεει εφτιαξε τον πονο για να σε προειδοποιησει για τα χειροτερα.

Δε μπορουσε να φτιαξει κανα ουρανιο καμπανακι δηλαδη? Ενα αλαρμ ρε παιδι μου με κοκκινο φωτακι ή και χωρις.

Μα τοτε θα ερθεις να μου πεις και δικαιως εαν ενα απλο καμπανακι θα ηταν ικανο να σε κανει να σταματησεις. Εδω καμια φορα ο πονος ο ιδιος αυτοπροσωπως δεν ειναι.

Να μας εφτιαχνε να το ακουμε θα σου πω εγω.

Πολυ θα του επεφτε?

Θεος ειναι σε ποιον θα εδινε λογαριασμο?

Τελος παντων αφου ετσι δουλευει το ολο συστημα ας πορευτουμε αναλογα.

Ψαχνοντας και χανοντας - ιδιως οταν νομιζουμε οτι κερδιζουμε.

Πονας πουθενα?